وبلاگ عــــــــــــــــطـــــــــــش

وبلاگ عــــــــــــــــطـــــــــــش

وبلاگ عــــــــــــــــطـــــــــــش

وبلاگ عــــــــــــــــطـــــــــــش

از کجا آمده ایم؟

اگه بدی خوبی از ما دیدید حلالمون کنید . . .

دیگه قصد نوشتن نداشتم ولی اگه نمی نوشتم شاید ...!

کاش می شد اشک را تهدید کرد مدت لب خنــد را ،  تمــدید کرد   کاش می شد در میان لحـظه ها لحظـه‌ی دیـــــدار را نزدیک کردحتما توی تلویزیون دیدید بعضی از مخلوقات خدا!!!(مثلا گاومیش ها)وقتی چند تادشمن مثل دو سه تا شغال جمعشون رو مورد تهاجم قرار میدن همه فرار میکنن و هر کدوم تنها فکر خودشون هستن حتی بعضی وقتها قید بچه هاشون رو هم میزنن وقتی شکار شکارچی تمام شد و چند تایی قربانی شدن همه با خیال راحت در چند متری همون شکارچی مشغول چرا میشن و منتظرن تا دفعه بعد و شکار بعد و قربانی بعدی.

اما در طرف مقابل مثلا شیرها وقتی یه موجودی اعم از شکار یا شکارچی به حدودشون وارد میشه با تمام وجود باهاش مقابله میکنن تا وقتی بیرونش کنن

اما چرا بهو ایندفعه واستون از راز بقا گفتم؟اگه قول بدین بهتون بر نخوره میگم ماها هم یه جورایی یکی از این دو دسته هستیم." فلسطین¸ اسرائیل¸ آمریکا ¸افغانستان ¸عراق¸و حالا  لبنان و سوریه وبعد..." واقعا خط قرمز ما کجاست؟     شما رو به خدا شده یه چند لحظه به این مطلب فکر کنید.نظر شما چیه؟

***

گفت: وقتی غلامی خریدم. از وی پرسیدم: چه نامی؟ گفت:تا چه خوانی. گفتم: چه خوری؟ گفت: تا چه خورانی. گفتم: چه پوشی؟ گفت: تا چه پوشانی. گفتم چه کار کنی؟ گفت: تا چه کار فرمایی. گفتم چه خواهی؟ گفت بنده را با خواست چه کار.
پس با خود گفتم: ای مسکین، تو در همه عمر خدای تعالی را چنین بنده ای بوده ای؟ بندگی، باری از وی بیاموز. چندان بگریستم که هوش از من زایل شد.

***

روزهای آخر آیت الله کوهستانی  به سرعت سپری می گشت و بیماری آن مرد الهی هم چنان ادامه داشت و پزشکان و بستگان همه در تب و تاب بودند تا آن که روز پنج شنبه ششم ربیع الاول 1392 بر اثر شدت بیماری آقا جان از هوش رفت، ولی با تلاش پزشکان زحمت کش به هوش آمد.
چیزی نگذشت که بار دیگر بی هوش شد و به مدت یک هفته تمام در حال اغما به سر برد و در طول این مدت یکی دو بار بیش تر نتوانست سخن بگوید آن هم به صورت جمله ای کوتاه.
از جمله سخنان گهربار او در واپسین لحظات آن بود که فرمود:
« مگر راهی غیر از راه خدا هست؟ »

نظر شما چیه؟